Δεν ξέρω αν σας λέει κάτι η "ασθένεια" ή πάθηση (δεν ξέρω τι σκατά είναι ακριβώς) κύστη κόκκυγας αλλά εμένα μου λέει και μου βροντοφωνάζει στα καλοσχηματισμένα αφτιά μου. Δυστυχώς είμαι ένας από αυτούς που χρειάστηκε να ζήσουν την χαρά της αφαίρεσης με χειρουργική επέμβαση. Και α μη τι άλλο θέλω να το μοιραστώ μαζί σας για να ξέρετε τι έχετε να αντιμετωπίσετε σε περίπτωση που σας εμφανιστεί. Μισή ντροπή δικιά μου και η άλλη μισή πάλι δικιά μου. Μπορεί να σιχαθείτε λιγουλάκι και ορισμένοι ανώνυμοι μετά από αυτό να θελήσουν να με λούσουν στα υποτιμητικά σχόλια. Στην κάρα πούτσα κλάρα μου . Και το ιστορικό έχει ως εξής !
Τρίτη 5 Απριλίου 2011 Ώρα 07:00Μπαίνω στο νοσοκομείο με το σκεπτικό (όπως μου είχαν πει) ότι θα χειρουργηθώ αυτήν την ημέρα. Μαλακίες σκεφτόμουν καθώς πριν από κάθε εγχείρηση σοβαρή και μη είναι απαραίτητες κάποιες εξετάσεις. Τα γνωστά αίμα, ούρα, ακτινογραφία, καρδιογράφημα, συνέντευξη με τον αναισθησιολόγο, φακελάκι στον ορκισμένο με τον όρκο του Ιπποκράτη γιατρό (200 ευρώ). Τα κατάφερα με λίγο πίεση και βύσμα να τελειώσω στις 12:30. Η αλήθεια είναι πως χάρηκα λίγο καθώς απέφυγα το μοιραίο έστω και για λίγο. Επόμενη εισαγωγή με πολλές εκπλήξεις την επομένη στις 16:00 το απόγευμα για προετοιμασία σώματος και πνεύματος.
Τετάρτη 6 Απριλίου Ώρα 14:00
Τι χαρά μεγάλη είναι αυτή που νιώθω σήμερα. Με μεγάλο θάρρος και σθένος μου με διακρίνει σε τέτοιες περιπτώσεις ως τουρίστας με φορμίτσα και αθλητικό πατούμενο εισήλθα στο τμήμα της χειρουργικής πτέρυγας. Η ευτυχία που ένιωσαν όταν με είδαν δεν περιγράφετε. Η προϊσταμένη με δάκρυα χαράς μου έδειξε το έτοιμο κρεβάτι και μου πρότεινε να βολευτώ καθώς σε λιγάκι θα περνούσαν να μου κάνουν ένα κλύσμα. Χαχαχαχα έχεις πολύ πλάκα της είπα και την έγραψα στα τριχωτά μου αρχίδια. Έλα μου ντε όμως που δεν έκανε πλακίτσα και φρόντισε να μου το κάνει πιο λιανά. Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα ένιωθα το κορμί μου να ταλαντεύεται μεταξύ πανικού και θανατικής ηρεμίας. Δεν είναι τίποτα το φοβερό έλεγα. Ένα απλό κλυσματάκι είναι που θα καθαρίσει το εντεράκι έλεγα στις στιγμές ηρεμίας. Μην τους αφήσεις να στο κάνουν ρε άχρηστε άντρα. Ο κώλος αυτός είναι δικός σου και μπορείς να επιβάλεις στον οποιονδήποτε για το τι θα μπει και τι θα βγει από εκεί μέσα έλεγα στις στιγμές του πανικού. Λίγο έτσι λίγο αλλιώς κατάφερα να ηρεμήσω και να δεχτώ το αναπόφευκτο. Και να σου ένας νοσοκόμος με λεπτά χαρακτηριστικά και περιφρονητικό χαμόγελο κάνει την είσοδο του και στέκεται πίσω από τον προβληματικό ποπό μου. Κατέβασε την φόρμα και το εσώρουχο ! Ξυπνήστε με γαμώ τον Αντιχριστό μου μέσα. Δεν είναι δυνατόν. Γιατί σε εμένα ; Πληρώνω αυτά που γράφω και κράζω. Ω Θεοί του Ολύμπου κάντε μια παρτούζα. Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για την διαδικασία αυτή καθώς δεν το επιτρέπει η διαγωγή μου. Ήταν η πρώτη στιγμή που έζησα αυτές τις ημέρες η οποία θέλω να ξεχάσω. Η υπόλοιπη ημέρα συνεχίστηκε με βόλτα στους διαδρόμους του νοσοκομείου και έντονες σκέψεις για το αν θα συνεχίσω να νιώθω το ίδιο άντρας από εδώ και πέρα.
Πέμπτη 7 Απριλίου Ώρα 09:00Το έχω συνειδητοποιήσει το τι θα γίνει ακριβώς. Η αναμονή της επέμβασης είναι χειρότερη από την ίδια την επέμβαση. Και να σου ένας τύπος που έμοιαζε με αυτόν
να εισβάλει στην περιοχή μου, να τραβάει την κουρτίνα που με διαχώριζε από τα υπόλοιπα κρεβάτια, και να μου επιβάλλει με ναζιστικό ύφος να βγάλω τα ρούχα μου. Όχι δεν ήταν αυτό το χειρότερο. Το χειρότερο ήταν πως κρατούσε ένα ξυραφάκι και το χτυπούσε το κάγκελο του κρεβατιού. Δεν μου πήρε πολύ να καταλάβω τι το ήθελε. Με κοφτές και απότομες κινήσεις ετοιμάστηκα για το αναμενόμενο. Ο νοών νοητό. Είμαι πλέον έτοιμος να ξεκινήσω καριέρα πολίστα. Αφού πέρασε και αυτός ο Γολγοθάς ξεφτίλας ήρθαν και τα ρούχα της επίδειξης. Η κλασική διάφανη πράσινη ρομπίτσα ανοιχτή στην πίσω πλευρά για να παίρνεις αέρα, σκουφάκι από το ίδιο υλικό και 2 μακριές άσπρες κάλτσες. Αφού κατάφερα και τα φόρεσα σωστά μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες ήρθε η προϊσταμένη και με κόλλησε στον τοίχο με ασύλληπτη ατάκα. " Φόρα τις κάλτσες για να νιώσεις πως νιώθουμε εμείς οι γυναίκες και τι τραβάμε " Τι λες μωρή γαμημένη αντισηπτική μαλακία που θα με υποβάλεις να νιώσω έτσι επειδή χρειάστηκε να κάνω μια γαμοεπέμβαση ; Και ποιος σας είπε εσάς να φοράτε καλσόν και καλτσοδέτες αν δεν τα γουστάρετε ; Στο πούτσο μου πως νιώθετε. Εγώ τα φοράω επειδή μου το λέτε εσείς οι ειδικοί. Δεν μου ήρθε αναλαμπή πριν την εγχείρηση και είπα " Ααααα το βρήκα. Θέλω ενώ μου περνάνε με νυστέρι τον κώλο να μοιάζω με MAGNA καρτούν κινεζάκι με ψηλές κάλτσες. Έτσι για να γουστάρει που με βλέπει και το ωραίο μουνάκι που έχει για βοηθό ο αναισθησιολόγος". Τελικά το έπνιξα και αυτό για να μην πάω στο χειρουργείο με υπερβολικούς παλμούς στην καρδιά. Αφού ήμουν έτοιμος και κοίταξα τον εαυτό μου πραγματικά με λυπήθηκα. Η κατάσταση μου ήταν τραγική. Αλλά δεν τους έκανα την χάρη να το δείξω ώστε να το ευχαριστηθούν γιατί το πιστεύω ακράδαντα πως πολλοί εκεί μέσα με αυτό έρχονται σε οργασμό. Με τον εξευτελισμό και την μείωση του ασθενή. Να σου μετά από λίγο και ο όμορφος από επάνω πιο ευγενικός αυτήν την φορά (WTF δεν μπορεί κάτι μου ετοιμάζει είπα) με παρακάλεσε να ξαπλώσω στο κρεβάτι ώστε να με μεταφέρει στο χασάπικο....εεεεε συγγνώμη στο χειρουργείο. Δεν είχε μεγάλη διαφορά από ένα μπαράκι με χαμηλωμένη την μουσική και τους θαμώνες να κάνουν κρυόκολα αστεία παρ όλη την παρουσία μου εκεί. Σαν να μην υπήρχα. Αφού με διασωληνώσαμε με διάφορα καλώδια και μάσκες θυμάμαι μόνο μια βαθιά ανάσα που μου ζήτησαν να πάρω. Μετά τίποτα. Dead.
Alive ξανά σε έναν θάλαμο φασκιωμένος στην πίσω πλευρά και 3-4 γιατρούς να με παρατηρούν. Α ρε μουνιά εγώ ήθελα να σας πέθαινα να τρέχατε σαν Chev Chelios στο
Crank.
Αλλά που τέτοια τύχη. Ο αγαπημένος μου μεταφορέας με ξαναπήγε στο δωμάτιο. Η ώρα 10:00 και μέχρι της 11:00 δεν έπρεπε να κοιμηθώ. Ευκολάκι. Το δυσκολάκι ήταν πως δεν έπρεπε να σηκωθώ από το κρεβάτι μέχρι την επομένη το πρωί. Με ορό καρφωμένο στο χέρι, μπανταρισμένο κώλο (που σημαίνει 2 όλες και όλες οι επιλογές στο ξάπλωμα) και φυσικά πάπια για κατούρημα. Τρέλα σου λέω τρέλα.
Μετά από μια νύχτα εφιάλτη με δεκάλεπτες στιγμές ύπνου ήρθε η ώρα να σηκωθώ και να σταθώ στα πόδια μου. Και φυσικά να πάω να κατουρήσω σαν άνθρωπος. Όλα καλά ευτυχώς. Ούτε ζαλάδες ούτε ισχυροί πόνοι. Με τον ορό να το κρατάει η μανούλα είπα να βολτάρω στους μεσαιωνικούς διαδρόμους του νοσοκομείου. Να σου ο γιατρός μου. Ο χειρούργος μου. Ο σχίστης μου. Ο ελευθερωτής της κύστης μου. Ό όρκος του Ιπποκράτη αυτοπροσώπως. Καλά μου λέει εσύ ακόμα με τον ορό είσαι ; Είχα πει να στον βγάλουν χτες στις 00:00. Γιατί έτσι ;
Καλά εμένα ρωτάς του λέω ; Θέλησα εκείνη την ώρα να ξεβιδώσω το "Ι" (γιώτα) από την ταμπέλα του νοσοκομείου και να το περάσω σουβλάκι σε όλες τις άχρηστες νοσοκόμες που παρέβλεψαν την εντολή του γιατρού . Γαμημένες. Αλλά δεν το έπραξα γιατί μόνο ικανοποίηση θα τους πρόσφερα. Οπότε δεν το έκανα. Πήγα στην πρώτη κλασομπανιέρα που συνάντησα και της είπα να μου αφαιρέσει τον ορό γιατί θα της γαμούσα το αριστερό ρουθούνι. Με πίστεψε και το έκανε με συνοπτικές διαδικασίες. Στην συνέχεια έφαγα ένα πλούσιο πρωινό με τσάι και 2 φρυγανιές και το μεσημέρι ένα πλούσιο γεύμα με φιδέ και 2 φρυγανιές. Και το βράδυ έφραξα με φιδέ πάλι αλλά αυτήν την φορά 4 φρυγανιές. Τις επιπλέον 2 τις βούτηξα από τον παππού στο διπλανό κρεβάτι που δεν τις είχε ανάγκη. Το βράδυ προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά οι νοσοκόμες στους διαδρόμους έκαναν περισσότερο φασαρία από έναν τύπο που του έχει καρφωθεί λόγχη στον κώλο και του έχει βγει από το στόμα. Είχαν πολλά να πουν τα κορίτσια και σιγά μην τις εμπόδιζε τίποτα. Αλλά ο αρχιδάτος παππούς από δίπλα (αυτός που του βούτηξα τις φρυγανιές) τις γαμωσταύρισε και το βούλωσαν. Και έτσι κοιμήθηκα. Όχι πολύ αλλά αρκετά βάση της κατάστασης.
Σάββατο 9 Απριλίου Ώρα : 10:00Έφτασε η ώρα να ξεκουμπιστώ από εκεί μέσα. Η χαρά ήταν μεγάλη. Έξω είχε ωραία μέρα και τα πουλάκια αναπαράγονταν μανιωδώς. Αφού με τσέκαρε ο γιατρός για τελευταία φορά ( μου άλλαξε τις γάζες ) μου είπε να πάω στην ευχή του Θεού και της Παναγίας. Εγώ πήγα λίγο πιο μακριά. Στου διαόλου την μάνα θα έλεγα. Είναι πιο ζεστά και όμορφα εκεί. Περπατώντας σαν τον Σαρλό βγήκα από το Ξενοδοχείο " Η καλή μέρα όταν πεθάνεις έρχεται" επιβιβάστηκα σε αυτοκίνητο σε πλάγια θέση και πήρα δρόμο για το σπιτάκι μου που τόσο μου είχε λείψει
Οι μέρες από το πρωινό του Σαββάτου μέχρι σήμερα 15 Απριλίου είναι ένα αφιέρωμα στο γαμήσι του πόνου και της ξάπλας. Μέρα με την μέρα αντί να καλυτερεύω πονάω και περισσότερο. W T F W T F W T F W T F W T F W T F W T F W T F. Συμβουλεύω όποιον είναι στην φάση να κάνει αυτήν την επέμβαση να το σκεφτεί πολύ καλά. Η μία λύση είναι να κάνει μεταμόσχευση κώλου. Η άλλη λύση είναι να κάνει την επέμβαση και μετά να κάτσει να τον πατήσει τρένο από την μέση και κάτω. Η τρίτη λύση είναι να προσευχηθεί στον Θεό για τις αμαρτίες του και να δεχτεί την τιμωρία που θα του επιβληθεί. Επίσης PONSTAN πεντακοσάρι κάθε 5-6 ώρες. Αλλαγή εσωρούχων κάθε 2 ώρες. Διένεξη τρύπας για χέσιμο ανάμεσα από τις γάζες και μόνιμο ύπνο μπρούμυτα τουλάχιστον για 1 μήνα.
- Ναι καλά καταλάβατε οι γιατροί παίρνουν ακόμα φακελάκια με μετρητά. Για την ακρίβεια τα ζητάνε με θράσος. Και δεν είναι να το παίζεις υπεράνω με αυτά. Αναγκαστικά τα δίνεις για να μην σου θερίσουν από λάθος κανά αρχίδι αντί για την κύστη. Δεν παίζει ρόλο που πληρώνεις κάθε μήνα στο ταμείο σου έναν σκασμό λεφτά για ιατρική περίθαλψη. Αυτά είναι άλλα. Δεν πιάνονται. Και δυστυχώς φταίμε και εμείς που τους έχουμε μάθει (χρόνια τώρα) σε αυτό το σύστημα.- Δεν υπάρχει δυνατότητα να κάνεις ταυτόχρονα ή σε μικρό διάστημα όλες αυτές τις εξετάσεις. Θα πρέπει να μεσολαβεί τουλάχιστον μία ώρα από εξέταση σε εξέταση. Και ας τους βλέπεις όλους να βγάζουν ιδρώτα στον κώλο από το πολύ καθισιό. Όλα με την σειρά τους.- Όταν πας σε ένα νοσοκομείο είσαι ένα κομμάτι κρέας με τρύπες. Είσαι υποχρεωμένος να τους έχεις ανάγκη και να σε γράφουν στα αρχίδια τους γιατί έτσι είναι το σύστημα μεγάλε και αν σου αρέσει. Αν δεν σου αρέσει πήγαινε σε μια ιδιωτική κλινική σκάσε τα μαλλιοκέφαλα σου και απόλαυσε τις ανέσεις που σου προσφέρονται.
- Τα πάντα είναι φυσιολογικά για τους νοσηλευτές και προκαλείς πρόβλημα αν τολμήσεις και στραβώσεις όταν θελήσουν να σου χώσουν ένα mini ματζαφλάρι στον πρωκτό σου.
- Γιατί όταν πρόκειται για μια διαδικασία σιχαμερή και αηδιαστική είναι πάντα κάποιος σιχαμερός και αηδιαστικός που πρέπει να την κάνει ;
Και όχι μην ελπίζετε σε κάτι τέτοια για να είναι οι ώρες πιο ευχάριστες :
Πάντα τα πράγματα είναι κάπως έτσι :
Περαστικά μου.
Πολυαγαπημένες γυναίκες όλου του κόσμου. Σας μιλάει ο παγκόσμιος αντιπρόσωπος του κινήματος " ΓΥΝΑΙΚΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ" . Και ναι η αλήθεια είναι αυτή και δεν μας χαλάει καθόλου. Κάθε αρσενικό αυτού του πλανήτη ονειρεύεται μια ζωή πλάι σε ένα θηλυκό που να διαθέτει όλα τα απαραίτητα ώστε να μπορέσει να τεκνοποιεί συνεχώς και με μανία. Σαν κουνέλι. Και ποια είναι αυτά τα απαραίτητα που πρέπει να διαθέτετε ώστε να είστε στις πρώτες επιλογές του αντρικού φύλου ;
