Αξέχαστες σχολικές στιγμές

Το σχολείο είναι ίδρυμα σχεδιασμένο να επιτρέπει και να ενθαρρύνει τους μαθητές να μαθαίνουν κάτω από την καθοδήγηση των δασκάλων αναφέρει το Βικιπαίδεια. Αναφέρει και άλλα πολλά, που αν τα καταγράψω θα μου πείτε τι σε έπιασε ρε τσιτσιφρίγκο Πέρη και το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Και προφανώς θα έχετε δίκιο.

Αυτό που μου έχει μείνει από την περίοδο των μαθητικών μου χρόνων στα δημόσια μπουρδέλα κτίρια που λέγονται ελληνικά σχολεία είναι οι γαμάτες καταστάσεις που πέρασα και όχι η γνώση που με τόσο ζήλο με δίδαξαν οι δάσκαλοι - καθηγητές μου. Μέχρι και στο δημοτικό είχα καταλάβει ολοκληρωτικά τον ορισμό του μαλάκα δασκάλου και το ποιες είναι οι διαστάσεις της μαλακίας που μπορεί να εκτροχιάσουν έναν μορφωμένο εγκέφαλο. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο δεν δυσκολεύτηκα να βρω και άλλους τέτοιους "οδηγούς εκπαίδευσης". Θα τους ονόμαζα καλύτερα ευνούχους εκπαίδευσης. Αλλά δεν θα τους κάνω την τιμή να αναφέρω περισσότερο. Θα αναφέρω κάποιες στιγμές που όσα χρόνια και να περάσουν δύσκολα θα σβήσουν από τις μαθητικές μου αναμνήσεις.

Ενθουσιασμός

Κάθε νέα χρονιά που ξεκινούσε ορκιζόμουν σε Θεούς και δαίμονες πως θα είναι η πιο πετυχημένη και δεν θα έχει καμία σχέση με την προηγούμενη. Ο πιο καλός ο μαθητής θα ήμουν εγώ στην τάξη και οι δάσκαλοι μου θα με έχουν μη βρέξει και μη στάξει. Σκατά. Στο πρώτο τρίμηνο είχα περισσότερες απουσίες από τους πόντους όλης της καριέρας του Μάτζικ Τζόνσον και στους καθηγητές είχα πει τουλάχιστον από δυο φορές στον καθένα "Δεν ξέρω, δεν απαντώ" ή "πέθανε η γιαγιά μου και είχαμε κόσμο στο σπίτι".

Κατάληψη

Ποιόν ενδιαφέρει αν τα σχολικά κτίρια είναι σαν φυλακές. Ποιόν ενδιαφέρει αν χάνονταν διδακτικές ώρες λόγω έλλειψης καθηγητών. Ποιόν ενδιαφέρει που στις τουαλέτες βρίσκαμε αλιγάτορες να μπουσουλάν στα σκατά. Κανέναν. Σκοπός και μόνο ήταν να χάσουμε μάθημα. Και το γαμάτο στην υπόθεση είναι πως και οι περισσότεροι καθηγητές θέλανε ακριβώς το ίδιο οπότε βρίσκαμε και συμπαραστάτες στον ένδοξο αγώνα του λουκέτου της κεντρικής πόρτας.

Κώλος στον πίνακα

Οι διδακτικές ώρες ήταν ενδιαφέρουσες μόνο τις στιγμές που κάποιος γυναικείος καλός κώλος σηκωνόταν να γράψει στον πίνακα. Ξαφνικά όλα τα αγορίστικα κεφαλάκια καρφώνονταν με ζήλο και θέληση να μάθουν κάθε λεπτομέρεια για το Πυθαγόρειο Θεώρημα. Τις σπάνιες φορές που φαινόταν και κάποιο ίχνος από το άσπρο δαντελωτό βρακάκι με τα προβατάκια ( τα στρινγκ τότε δεν υπήρχαν μάγκες) ακούγονταν στα μουλωχτά επιφωνήματα όπως "Πφφφφ", "Πωωωω", "Πςςςςςς", "Ρε μαλάκααααα" και το υλικό για μαλακία ξεπερνούσε τον μήνα. Ο Θεός μας βοήθαγε περισσότερο και έπεφτε η κιμωλία από τα χέρια της εξεταζόμενης και καθώς έσκυβε να την πιάσει, ο πιο ακράτητος της τάξης χτύπαγε το χέρι του στο θρανίο και έλεγε στον διπλανό του "Είναι πουτάνα ρε μαλάκα, επίτηδες το έκανε". Στο διάλειμμα ξεχνάγαμε τις οπαδικές κόντρες που μας είχαν οδηγήσει στο να βρίζουμε ο ένας την μάνα του άλλου και αγκαλιαζόμασταν όλοι για να σχολιάσουμε ποιος είδε τα περισσότερα και με ποιόν τρόπο μπορούμε να δούμε ακόμα περισσότερα.

Μαθηματικά

Είναι το μόνο μάθημα που μπορεί να έχεις στο 1000% στραμμένη την προσοχή σου και τα 45 λεπτά της διδακτέας ώρας αλλά να μην καταλάβεις Χριστό. Και δυστυχώς όταν το αντιλαμβανόμασταν αυτό σκάγαμε στα γέλια με την τόση μα τόση αχριστίλα μας. Επίσης στην ώρα των μαθηματικών ανακαλύπτονταν νέα θεωρήματα και νέα συστήματα αποδείξεων. Π.χ. Αφού το Α=Β τότε και το Γ=Δ. Κερδισμένος όποιος κατάφερνε να βρει το σωστό αποτέλεσμα με λιγότερες πράξεις. Απορίας άξιο είναι που οι καθηγητές ξεκίναγαν να γράφουν στον πίνακα στις 09:05 και σταμάταγαν στις 09: 35.
-Το καταλάβατε ;
-Όχι
-Μα γιατί ;;;

Καλοριφέρ

Τα θρανία δίπλα στα καλοριφέρ ήταν τα πιο περιζήτητα σε κάθε νέα σχολική χρονιά. Τις πιο πολλές φορές καβατζώνονταν από κάτι μιξοπαρθένες κακάσχημες πατσαβούρες που εκτός από διάθεση για χαβαλέ δεν είχαν διάθεση να τους έρθει κάποια στιγμή περίοδος. Και δεν πιστεύω να τους ήρθε ποτέ. Θυμάμαι ένα σκηνικό που ένιωσα υπερκωλόφαρδος όταν βρέθηκα για κάποιον λόγο πρώτος στην αίθουσα που θα περνάγαμε την νέα χρονιά. Αμέσως έκατσα τελευταίο θρανίο δίπλα στο καλοριφέρ και τράβηξα τον κολλητό μου να κάτσει δίπλα. Χεχε τυχερός ε ; Αμ δε.
Με ύφος Ευγενία Μανωλίδου με πλησίασε μια από τις παραπάνω που είχε πρόωρη κλιμακτήριο και μου είπε :
- Εδώ κάθομαι εγώ.
- Δεν νομίζω, δεν βλέπω εσένα να κάθεσαι εδώ
- Όχι δεν κάθεσαι εσύ, εγώ καθόμουν πέρσι σε αυτήν την θέση.
- Ναι αλλά φέτος είμαστε σε άλλη αίθουσα και σε άλλη χρονιά ηλίθια.
- Κυρία πες τε του. Δεν με αφήνει να κάτσω στην θέση μου.
Και για να μην το συζητάω πολύ αφού έμπηξε και τα κλάματα αναγκάστηκα σαν μαλάκας τζέντλεμαν να εγκαταλείψω την προσπάθεια.

Γυμναστική

Το αγαπημένο μάθημα του 90% της τάξης. Το 10% ανήκει σε αυτές που τις είχε έρθει περίοδος και δεν μπορούσαν να βάλουν φόρμα. Ας μου εξηγήσει κάποια γιατί όταν έχεις περίοδο είναι δύσκολο να φορέσεις φόρμα. Η σερβιέτα δεν κολλάει στο βρακί από κάτω ; Η μήπως κολλάει στην φόρμα ; Δεν ξέρω αν ευσταθεί αυτή η δικαιολογία; Πείτε μου σας παρακαλώ.
Επανέρχομαι στην γυμναστική. Για άλλη μια φορά στην προθέρμανση με ασκήσεις διάτασης ανάτασης τα μάτια μας ήταν κολλημένα σε ερωτογενής περιοχές του γυναικείου σώματος. Ψάχναμε για έξτρα υλικό. Και πάντα υπήρχε άφθονο. Μετά το ζέσταμα του πέους, επ συγγνώμη του σώματος παίζαμε μπάσκετ ή ποδόσφαιρο όπου εκεί βγάζαμε τα εσώψυχα μας. Εκκλησιαστική Λειτουργία με άσματα προσευχές και πολλά καντήλια προς τιμήν του Θεού του Χριστού και φυσικά της μητέρας του Χριστού.

Μουνάρα καθηγήτρια

Δεν ψάχναμε την Μισέλ Πφάιφερ σε κλώνο. Ούτε καν την Κοραλία Καράντη. Ψάχναμε κάτι που να είναι πιο ποθητό από τις κομουνίστριες τριχωτές φιλόλογους και τις Drug Queens μαθηματικούς. Ας είχε και την ηλικία της μικρής ξαδέρφης της μάνας μας. Αρκεί να διέθετε ένα ωραίο σώμα, να ντυνόταν σαν γυναίκα και ορισμένες φορές να βλέπαμε ίχνος δέρματος κάτω από τα ρούχα. Όταν την βρίσκαμε αυτήν την "μουνάρα" και είμαστε και τυχεροί να κάνει μάθημα σε εμάς (συνήθως Αγγλικά) το υπόδειγμα μαθητή εμφανιζόταν ξανά στο προσκήνιο μετά τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς.