Καθόμουν στεγνός από τον βυθό της δυστυχίας μου και ένιωσα ένα πουλί αόρατο να μου χαϊδεύει τα ζυγωματικά. Θέλησα να το διώξω μαζί με την αναταραχή που η καρδιά μου είχε κερδίσει δίκαια. Δεν κατάφερα να το κάνω και οι νοσταλγίες των ένδοξων ημερών κέντησαν για άλλη μια φορά το μνημονικό μου. Διάλεξα ένα πένθος να φορέσω και ένα μολύβι και ένα χαρτί να γράψω. Οι φύλακες της ορμής με συμβούλεψαν να μην το κάνω γιατί θα έκλεβαν τα χάδια του μέλλοντος. Ορκίστηκα να εκδικηθώ τον μελλοντικό σπαραγμό τους. Όχι δεν θα νικήσετε. Θα γράψω. Θα αποδείξω ότι μπορώ να καταστρέψω την ανίκητη καρδιά σας. Αγαπημένοι αναγνώστες ο αδερφικός σας αδερφός φτύνει στίχους από τα έγκατα της κουρασμένης ψυχής του. Βοηθήστε με να αναπολήσω την στοργή που έχασα στα δεκατρία μου.
Ζώα
Μαύρα πουλιά ζύγωσαν την σιωπή της τρέλας
Και τα χρυσόψαρα πνίγηκαν στο θέαμα του σέλας
Άγρια λιοντάρια χύθηκαν στον καταρράκτη της σαβάνας
Φοίνικες δίπλωσαν φτερά στο κράξιμο της τελευταίας ανάσας
Το φεγγάρι πάνω θεέ μου
Ένα φεγγάρι μίλησε στο σκοτεινό λαμπρό αστέρι
Του ζήτησε να του κρατήσει για άλλη μια φορά το χέρι
Και το αστέρι αρνήθηκε να δώσει μια ελπίδα
Του φεγγαριού να στάξει της λάμψης την ακτίνα
Και ο ήλιος ο φανταχτερός και σπινθηροβόλος
Τα μάλωσε τα χτύπησε σαν έρωτας κεραυνοβόλος
Και κλαίγανε με λυγμούς και έσταζαν το μίσος
Για τελευταία τους φορά θα φλέρταραν το ίσως
Ένα μικρό καράβι
Ένα μαραζωμένο δέντρο ανυπαρξίας
Βάζει πλώρη για την πηγή του ουρανού
Και τα παιδιά της πλάσης και της ακολασίας
Παίζουν στα ήρεμα νερά του άδικου χαμού
Αφιερωμένο στην Βάσια
Τα ματωμένα αίματα του χάρτη
Και τα σκληρά λόγια του Μάρτη γδάρτη
Σκλήρυναν το απαλό όνομα της χλόης
Και σκόρπισαν τα χώματα της Βάσιας Λόης
Ω Θεοί
Λαμπερά μάτια του Κύκλωπα που δεν βλέπει
Και θέλει να φροντίσει δυο κάστρα που δεν πρέπει
Τα μπράτσα της δύναμης τα έχει σηκωμένα
Αγγίζουν τα αχαμνά του Άτλαντα που τα έχει κατεβασμένα
Θάνατος
Τσιγάρα στα τασάκια άλλα σβησμένα άλλα ξεθωριασμένα
Καρκίνος στην ατμόσφαιρα ντουμάνια απεγνωσμένα
Ο θάνατος πλαγιάζει δίπλα στην ξυλόσομπα του μικρού αστείου γιάπη
Χάρε, άτολμε, ανέραστε, χασάπη.
Αφιερωμένο στον Καβάφη
Όμορφε γλυκέ λαδωμένε νεαρέ
Που φόρεσες τα πορφυρά να δείχνεις κυριλέ
Σε κοιτώ και νιώθω το σώμα μου μπερδεμένο
Είναι που είσαι ζωντανός ή μου αρέσει να τον παίρνω
Χαθήκαμε
Τέσσερα χνότα μπερδεύτηκαν στο σταυροδρόμι του φιλιού
Ρώτησαν τα ούλα ποια είναι η πόρτα του γυρισμού
Τα ούλα γέλασαν και έδειξαν με δόλο
Δεν είχαν μπει από το στόμα είχαν φιλήσει κώλο
Και εσείς κακιωμένα και κακοπροαίρετα ούλα
Πως καταλήξατε στην πίσω αυτή πορτούλα ;
Τα ούλα γέλασαν ξανά και πέσαν στα πατώματα
Δεν είμαστε ούλα ρε παιδιά είμαστε κονδυλώματα
Μαύρα πουλιά ζύγωσαν την σιωπή της τρέλας
Και τα χρυσόψαρα πνίγηκαν στο θέαμα του σέλας
Άγρια λιοντάρια χύθηκαν στον καταρράκτη της σαβάνας
Φοίνικες δίπλωσαν φτερά στο κράξιμο της τελευταίας ανάσας
Το φεγγάρι πάνω θεέ μου
Ένα φεγγάρι μίλησε στο σκοτεινό λαμπρό αστέρι
Του ζήτησε να του κρατήσει για άλλη μια φορά το χέρι
Και το αστέρι αρνήθηκε να δώσει μια ελπίδα
Του φεγγαριού να στάξει της λάμψης την ακτίνα
Και ο ήλιος ο φανταχτερός και σπινθηροβόλος
Τα μάλωσε τα χτύπησε σαν έρωτας κεραυνοβόλος
Και κλαίγανε με λυγμούς και έσταζαν το μίσος
Για τελευταία τους φορά θα φλέρταραν το ίσως
Ένα μικρό καράβι
Ένα μαραζωμένο δέντρο ανυπαρξίας
Βάζει πλώρη για την πηγή του ουρανού
Και τα παιδιά της πλάσης και της ακολασίας
Παίζουν στα ήρεμα νερά του άδικου χαμού
Αφιερωμένο στην Βάσια
Τα ματωμένα αίματα του χάρτη
Και τα σκληρά λόγια του Μάρτη γδάρτη
Σκλήρυναν το απαλό όνομα της χλόης
Και σκόρπισαν τα χώματα της Βάσιας Λόης
Ω Θεοί
Λαμπερά μάτια του Κύκλωπα που δεν βλέπει
Και θέλει να φροντίσει δυο κάστρα που δεν πρέπει
Τα μπράτσα της δύναμης τα έχει σηκωμένα
Αγγίζουν τα αχαμνά του Άτλαντα που τα έχει κατεβασμένα
Θάνατος
Τσιγάρα στα τασάκια άλλα σβησμένα άλλα ξεθωριασμένα
Καρκίνος στην ατμόσφαιρα ντουμάνια απεγνωσμένα
Ο θάνατος πλαγιάζει δίπλα στην ξυλόσομπα του μικρού αστείου γιάπη
Χάρε, άτολμε, ανέραστε, χασάπη.
Αφιερωμένο στον Καβάφη
Όμορφε γλυκέ λαδωμένε νεαρέ
Που φόρεσες τα πορφυρά να δείχνεις κυριλέ
Σε κοιτώ και νιώθω το σώμα μου μπερδεμένο
Είναι που είσαι ζωντανός ή μου αρέσει να τον παίρνω
Χαθήκαμε
Τέσσερα χνότα μπερδεύτηκαν στο σταυροδρόμι του φιλιού
Ρώτησαν τα ούλα ποια είναι η πόρτα του γυρισμού
Τα ούλα γέλασαν και έδειξαν με δόλο
Δεν είχαν μπει από το στόμα είχαν φιλήσει κώλο
Και εσείς κακιωμένα και κακοπροαίρετα ούλα
Πως καταλήξατε στην πίσω αυτή πορτούλα ;
Τα ούλα γέλασαν ξανά και πέσαν στα πατώματα
Δεν είμαστε ούλα ρε παιδιά είμαστε κονδυλώματα
Οφείλω σε αυτό το σημείο να κάνω μια παύση και να ευχαριστήσω όσους με βοηθάνε όλα αυτά τα χρόνια να στραγγίζω το μυαλό μου και να δίνω σε εσάς αυτά τα αριστουργήματα.
Ευχαριστώ τον περιπτερά της γειτονιάς που δεν μου αρνήθηκε στο Playboy στα τρυφερά μου 12 χρόνια.
Ευχαριστώ την Ασπασία την λεσβία που με έμαθε την σημασία του ταξιδιού σε άλλες οντότητες.
Ευχαριστώ και τον Βρασίδα τον μονοσάνδαλο που μου διηγήθηκε την ιστορία του πριν τον πάρει ο Χάρος μακριά.
Ευχαριστώ και τον Μπεν τον σκύλο μου που κατά λάθος μια φορά διάλεξε τον προσανατολισμό της ποίησης μου.
Τέλος ευχαριστώ και εσάς τους αναγνώστες που πληρώνετε ένα σωρό λεφτά ( παλιογκασμάδες) για να διαβάζεται τις μαλακίες που γράφω.
Ευχαριστώ τον περιπτερά της γειτονιάς που δεν μου αρνήθηκε στο Playboy στα τρυφερά μου 12 χρόνια.
Ευχαριστώ την Ασπασία την λεσβία που με έμαθε την σημασία του ταξιδιού σε άλλες οντότητες.
Ευχαριστώ και τον Βρασίδα τον μονοσάνδαλο που μου διηγήθηκε την ιστορία του πριν τον πάρει ο Χάρος μακριά.
Ευχαριστώ και τον Μπεν τον σκύλο μου που κατά λάθος μια φορά διάλεξε τον προσανατολισμό της ποίησης μου.
Τέλος ευχαριστώ και εσάς τους αναγνώστες που πληρώνετε ένα σωρό λεφτά ( παλιογκασμάδες) για να διαβάζεται τις μαλακίες που γράφω.
Το τέλος
Το τέλος είναι η αρχή του τέλους
Και το τέλος ξεκινάει από το τέλος
Αν το τέλος δεν έχει τέλος
Γιατί τελειώνει πάντα στο τέλος ;
Το τέλος είναι η αρχή του τέλους
Και το τέλος ξεκινάει από το τέλος
Αν το τέλος δεν έχει τέλος
Γιατί τελειώνει πάντα στο τέλος ;
Πλάκα πλάκα αυτός ο στίχος τα σπάει: ''Για τελευταία τους φορά θα φλέρταραν το ίσως''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι έχεις ταλέντο. Θα σου πρότεινα να βλάλεις μια ποιητική συλλογή και να την ονομάσεις Λαίλαπες. Θα κάψεις καρδιές.
Τι ταλαντούχο αγόρι...τσσσ! Το έλεγα εγώ από την αρχή ότι είσαι ευαίσθητο μωρέ... (αν και δεν είναι απευθείας αντιληπτό από τις μαλακίες που γράφεις, είναι επειδή έχω το κληρονομικό το χάρισμα απ' τη μεριά του πατέρα...!). Χαβ ε νάις ντέι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμι Ατίνα, ευχαριστούμι Ελλάντα...Η ποίηση γαληνεύει τις ψυχές, εκτός από τη δική σου που δεν είναι ποίηση, αλλά κακοποίηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήThomas είσαι άσχετος ανίδεος και άμουσος. Είσαι μικρός και δεν μπορείς να νιώσεις την ψυχική μου γαλήνη και τον κρυφό θάνατο που καραδοκεί μέσα σε αυτούς τους στίχους. Ούστ άμπαλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μου τώρα (σοβαρά) αν αυτές οι μαλακίες που γράφω διαφέρουν πολύ από αυτές τις μαλακίες που μας πλασάρουν οι δήθεν για ποίηση. Τα δικά μου σε κακοποιήσαν ε ; Κακοποιημένος από το δημοτικό δεν είσαι όσον αφορά την ποίηση ;
Dimi και αυτά μαλακίες είναι μην γελιέσαι. Αλλά ναι είμαι ευαίσθητος εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Το κληρονομικό σου χάρισμα δεν σε γέλασε...
Κάνθαρε αυτή η συλλογή θα είναι τα απάνεμο λιμανάκι του κάθε αργοπορημένου στην καταξίωση.
Perinio... Πρέπει να εκδοθείς ΠΑΡΑΥΤΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποκλίνομαι!
Θες σοβαρά; Σοβαρά λοιπόν. Ό,τι αηδία έχει γράψει ο κάθε καθυστερημένος αργόσχολος μας την πλασάρουν για ποίηση και ΝΑΙ, είναι χειρότερη από τη δική σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά την ανάγνωση αυτού του post, οι επόμενες κινήσεις μου είναι: εκτύπωση, σελιδοποίηση και δερματοδέτηση και τοποθέτηση στη βιβλιοθήκη, ως ιερό κειμήλιο της ανθρώπινης ευαισθησίας και κληρονομιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγίζεις λεπτές χορδές της εσωτερικής πνευματικότητας και δεν διστάζεις να σολάρεις δυναμικά πάνω τους. Τα ποιηματά σου μια γροθιά και ταυτόχρονα ένα χάδι. Επιτίθεσαι, μόνο και μόνο για να γυρίσεις στην άμυνα. Νοήματα τόσο εξαίσια δοσμένα και τόσο πολύπλοκα, που καθώς τα σχολιάζω, ούτε εγώ καταλαβαίνω τι γράφω...
Προσπάθεια που κερδίζει τα πιο θερμά συγχαρητήρια.
μην ειναι ο καρυωτακης;
ΑπάντησηΔιαγραφήμην ειναι ο καβαφης;
μην ειναι ο εγγονοπουλος;
σκασε bitch ειναι ο Περινιο.
Ρε Πέρι, μήπως το πας αργά αργά για έντεχνο μεριά? Με τους στίχους που ανεβάζεις θα έκανες θράυση στο χώρο των "γλυκανάλατων σοφιστικέ"! Ιδού μια φοβερή ευκαιρία για επαγγελματική αποκατάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφήKenpachi αν με ανακαλύψει κανείς και μου τα χώσει να γράφω αρλούμπες πολύ ευχαρίστως να ποιοτικεύσω (ποιητική αδεία) και ταυτόχρονα να αποκατασταθώ οικονομικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Μαρούλι αυτός είναι. Φτύστον μην τον ματιάσεις.
Αλζα φίλτατε και συνοδοιπόρε στο χάσμα της απέραντης άβαθης υποκουλτούρας σε χαιρετώ. Τα λόγια σου χτύπησαν σαν πίπουλο το δακρύβρεχτο βαλαντωμένο εγωισμό μου. Νιώθω πως προκαλείς το υπερπέραν να με αγκαλιάσει στα κολοβά μπράτσα του. Σε ευχαριστώ....
Με είχες απ'το "Ένα φεγγάρι μίλησε" και με τελείωσες στο "θα φλέρταραν το ίσως".. μεγαλοφυές.
ΑπάντησηΔιαγραφήtoo many druuuugs.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ'ολα αυτα γκουντ τζομπ. Σου ευχομαι να παρεις και ολιγολεπτη εκπομπη στο τηλεαστυ, και στο αλτερ γιατι παντου πρεπει να υπαρχει και λιγη ποιοτητα, οπως παντου υπαρχει και ενας μυθος. Παω να πεσω απ'το μπαλκονι. Καληνυχτα.
Πέρη,βάλε μια γεμάτη καραμπίνα στο στόμα σου πάτα τη σκανδάλη μπας και γλιτώσει ο κόσμος και η νόηση από τις μαλακίες που γράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα ποτέ εγώ πως δεν γράφω μαλακίες ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασε κάτω από το peris taseis τι ακριβώς γράφει ανώνυμε ή ανώνυμη που σε νοιάζει η νόηση του κόσμου. Τουλάχιστον εγώ έχω το "γνώσης εαυτόν" και δεν εκθειάζω τα γραφτά μου ως μοναδικά και αξεπέραστα. Ουστ.
Αν είχες το "γνώθι σ'αυτόν" θα είχες τινάξει τα μυαλά σου στον αέρα καιρό τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το ήθελες πολύ ε ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλα αυτά και μόνο που μπαίνεις και σχολιάζεις καλό μου κάνεις Ανεβάζεις τον μετρητή μου...Συνέχισε πες και αλλά.
Και χαίρεσαι; Νομίζεις ότι τα post views είναι σε άμεση συνάρτηση του φαλλικού σου μεγέθους; Μάθε πώς είναι τα σωστά blogs:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://houseofkittyblog.com/
...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μπλοκ αυτό όντως τα σπάει...
Θα αποσυρθώ στα έγκατα της προσωπικής μου μετάνοιας. Η ζήλια είναι μεγάλο αμάρτημα και αυτήν την στιγμή με κυριεύει.
Τέλος! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήπερινιο απαιτω αρθρο με τις τασεις της μοδας ωστε να σταματησεις επιτελους να γραφεις βλακειες και να αποκτησεις ενα σωστο μπλογκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠι.Ες εξαρση κακιας διακρινω τον τελευταιο καιρο.
Η αγανακτηση παει στα μπλογκ.
Δεν βαριέσαι ρε Μαρούλι. Αν δεν αγανακτήσει ο κόσμος στα μπλοκ που θα αγανακτήσει. Αλλά με μέτρο πάντα. Αν και τα βράδυα που διαβάζω τέτοια σχόλια κλαίω κουκουλομένος κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού και ρωτάω τον Θεό:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Θεε γιατί σε εμένα ?
Γιατί είσαι μαλάκας τέκνον μου. Και αν δεν αγανακτήσουμε με μετρο θα αγανατκήσουμε με ΚΤΕΛ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πληγώνεις τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ίδιος/α είσαι ή κανένα άλλο αρχίδι ?
Έλα ρε ζήλεψα! Οι δικοί σου ανώνυμοι έχουν περισσότερη πλάκα! Αν είχα κι εγώ τέτοιους δεν θα άλλαζα τις ρυθμίσεις στα σχόλια :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι τυχερός που είμαι Littlewind.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διασκεδάζω προς το παρών.
Και ΝΑΙ! Ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε! Ο Τρυποκάρυδος (εγώ είμαι αυτός, μην ψαρώνετε) θα σχολιάσει την μέγιστη και υπερτιτανοτεράστια αυτή ανάρτηση του -ταπεινα υποκλίνομαι μπροστά του- μεγιστου λογοτέχνη, λεξιπλάστη και εραστή της ελληνικής λογοτεχνικής διανόησης ΠΕΡΙΝΙΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως τόσο καιρό δεν σχολίαζα επείδη ένιωθα πολύ μικρός και ανάξιος για να το κάνω. Τώρα όμως ωρίμασα, τώρα κάτι μέσα μου μεγάλωσε. Κι αυτό το κάτι γαλουχήθηκε ύστερα από μέρες και νύχτες αξημέρωτες κατα τις οποίες διάβαζα συνεχώς και επαναλαμβανουμένως τους σπαραξικάρδιους στίχους σου ω μεγάλε ποιητή, με μοναδική μου συντροφιά ένα μπουκάλι ουίσκι κι ένα καθίκι (για να μην χρειάζεται να τρέχω στην τουαλέτα και χάνω έστω κι ενα δευτερόλεπτο μακρια από τα γλυκα σου λόγια). Κι εκεί στα όρια ανάμεσα στην τρέλλα και τη λογική μια δέσμη φωτός έπεσε σαν αστραπή στην πληγωμένη μου ψυχική υπόσταση κι με έκανε να συνειδητοποιήσω ένα πράγμα...Τι μαλακίες γράφω τόση ώρα αδερφέ; Ας με σταματήσει κάποιος. Βαριέμαι να γράφω άλλο. Νομίζω πάω για ύπνο...
Συνέχισε να γράφεις Περη, παλικάρι μου. Είθε η πένα σου να γίνει το σπαθί που θα κατατσεκουρώσει όλους τους ανίδεους αυτού του κόσμου...!
Όντως ήρθε η ώρα που περίμενα και εγώ και πολλοί άλλοι αγαπημένοι. Ο Τρυποκάρυδος όχι απλά σχολίασε την ανάρτηση όχι απλά υποκλίθηκε στον ποιητή Περίνιο αλλά κέρδισε και τον σεβασμό της αυτού διανόησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι αγαπητέ δεν είσαι μικρός και ανάξιος. Είσαι τεράστιος και άξιος. Πάντα ήσουν ώριμος και παρόλα αυτά αυτό το μέσα που έχεις παίρνει μέγεθος επικών διαστάσεων.
Το ουίσκι και το καθίκι ήταν οι σύντροφοι σου στο ταξίδι της χαοτικής ποιητικής διαύγειας.
Μπορείς τώρα να πας για ύπνο.
Θα συνεχίσω να δημιουργώ σπαθάτα κατατσεκουρωμένα θέματα παρόλες τις εκατομμύρια αντιδράσεις που βιώνω σε καθημερινή βάση. Το τέλος του κόσμου πλησιάζει και η αποπομπή της ζωής σε ρόλο κομπάρσου δεν με αγγίζει.
μαρουλι καλει περινιο , οβερ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίνιο λαμβάνει καλά Μαρούλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜείνε συντονισμένη. Ελπίζω να έχω νέα μου σύντομα.