Περί-καλλιτέχνης θα πει

Τα άπαντα του εαυτού μου

(δεν θέλω μαλακίες  για ορθογραφία  και άλλα τέτοια έχω  ποιητική αδεία)

Το κόκκινο

Η θάλασσα γύρω  τυλίγει το μαντήλι  του Αχαρναικού και εγώ μόνος

τριγυρίζω στον ουρανό να κλωσήσω τα λείψανα ενός Τιτάνα που αγάπησε τα αστέρια

Μπορώ ;  Μπορώ ; Μπορώ  ρώτησα  ξανά και ξανά μέχρι που μπλε κάστρα γκρέμισα

Λαχανή κήποι λήστεψαν τα φάρμακα της νιότης και της Πελαγίας

Έτσι, του είπα

Ρημαγμένοι Τόποι

(το παρακάτω άσμα είναι και δημοτικό τραγούδι της δημοτικής  ή θα γίνει σύντομα) 

Το ποτάμι κύλισε και θα γυρίσει πίσω

Το  κοτσάνι μίλησε και έπεσε ξωπίσω

Τα στήθια βροντοφώναξαν άσε με να σε φιλήσω (δις)

Το γεφύρι χτίστηκε για να ονομάσουν Άρτα

Ο Λεωνίδας φώναξε δις ιζ σπάρτα

Μα το Θεό  θα λιποθυμήσω  βάστα

Εραστές  του Αιγαίου με την Σάσα Μπάστα (δις)

Ντίλι ντίλι ντίλι που έφεγγε και  κένταγε  η κόρη το σπλινάντερο

Σοκαρίστηκες; Δεν κάνω ραπ κάνω  διάλογο.

Όχι τελικά δεν είναι διάλογος είναι ποίηση (δις)

Ω  Κούβα

Η Κοινοπολιτεία της Αυστραλίας είναι η έκτη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο και

η μεγαλύτερη στη Αυστραλασία και στην Ωκεανία.

Στα νοτιοανατολικά της βρίσκεται η Νέα Ζηλανδία

Στα βόρεια της η Ινδονησία η Παπούα-Νέα Γουινέα

Και το ανατολικό Τιμόρ

Τα δειλινά

Αχαρτογράφιτος κυκλοφορούσα χωρίς να οπλοφορούσα στο δάσος της Βαστίλης

και ένα ελάφι μου κέντρισε το εύλογον της φιλίας και της καθυστέρας

Με πλησίασε και μιλήσαμε σαν φίλοι χρόνια και κοιταχτήκαμε

Ανταλλάξαμε ασπασμούς και χαρακτηρισμούς της κοινής της Διαθήκης.

Δεν ευλογήσαμε μήτε τα γένια μας μήτε τα χτένια μας

Απλά  μαντέψαμε τι προξενεί το αλάτι στις πληγές της θάλασσας της κόκκινης.

Προχωρήσαμε χέρι πόδι και περιφέραμε τις ομόκεντρες τις μάζες

Ρέψιμο άγνοιας για τα παιδιά  του κατώτερου θεού του Γάσπαρ ενός μάγου

Κρίνα μέσα  σε κόλπους βγάλανε παιδιά που έγιναν οι γιοί και μετά Θεοί

περίφραξη συντροφιάς στα κέρατα του πάνω  τα έβαλα  εγώ για να μην ξεχάσω

Δεν ξημέρωσε δεν βράδιασε δεν μεσημέριασε δεν απογευμάτιασε δεν ήρθε μέρα  μα  μήτε νύχτα

Ένας κυνηγός ήρθε και το τουφέκισε και εγώ έφυγα

Μουσικό διάλειμμα

Περίνιου Περιάδα

Περιωδία ΑΑΑ

Τον άνδρα Πέρη τον προστάτη της πατρίδας

Τον λέγαμε κοντό μας αυτός  ήταν ένας γίγας

Δεν έκλαιγε δεν κράταγε κακίες δεν είχε κανά τραύμα

Μα όποιος τον κορόιδευε του γάμαγε την μάνα.

Περιωδία  ΑΑΒ

Και μεγάλωσε ήρθανε τα χρόνια πολλά 

Και πήγε  και παντρεύτηκε μια πάμπλουτη γριά

Κάνανε πολλά παιδιά μα όλα πεθαμένα

Μα ένα μόνο έζησε και έφυγε στα ξένα

Περιωδία ΑΑΓ

Και το παιδί με την σειρά του κοντό  βγήκε μισομερίδας

με μπουκλωτό μαλλί με τάσεις πιτυρίδας

Στον πατέρα του Πέρη, ήθελε να μοιάσει και φόραγε ζωστήρα

Και το παιδί για λύπη μας το έλεγαν Χωστήρα

Μουσικό διάλειμμα   (2)

(Γαμάει το κομμάτι πολύ μπροστά)

Το τραγούδι των τραγουδιών

Να να να να νανανανανανανανανανανα

Να να να να νανανανανανανανανανανα

Να να να να νανανανανανανανανανανα

Ρεφραίν

Ωωωωω ωωωω ωωωωωωω  ω ω ω (δις)

Ωωωωω ωωωω ωωωωωωω  ω ω ω (τρις)

Να να να να νανανανανανανανανανανα

Να να να να νανανανανανανανανανανα

Να να να να νανανανανανανανανανανα

Ρεφραίν

Ωωωωω ωωωω ωωωωωωω  ω ω ω (δις)

Ωωωωω ωωωω ωωωωωωω  ω ω ω (τρις)

  Μαζωνάκης ο Γιώργης

Καταστροφή μου ανάσα ζωή μου

Γλυκιά αμαρτία και αδυναμία

Καταστροφή μου κρυφή απειλή μου

Τρελέ ερωτά μου φιλί και φωτιά μου

Καταστροφή μου 

Ο Καμβάς

Δεν έχω γκόμενα δεν έχω ελπίδα

μα ο καμβάς είναι η ηλιαχτίδα

Θα ρίξω πάνω ένα βαντάι καφέ ένα λευκό του τιτανίου ένα αλίζαριν βυσσινί

και τι θα βγει κανείς δεν ξέρει

Βασικά κανείς δεν ξέρει ο κόσμος τι θα φέρει.

Ζωγραφίζω και μαθαίνω

Ζωγράφισε τα κενά

Ζωγράφισε το πιθηκάκι

Ζωγραφίζω διασκεδάζοντας

Μπομπ Ρος μεγάλε γιατί μας άφησες ;

Κάπου εδώ προτού σας αφιερώσω ένα κουλτουριάρικο αριστερό τραγούδι θα σας κάνω επίδειξη του πίνακα που μόλις πριν από 3 χρόνια ζωγράφισα μόνος μου και κατόπιν το πέρασα στο λαπτοπ μου σε ψηφιακή μορφή. Μόνο για εσάς τους αγαπημένους συνοδοιπόρους στον θάνατο. Όλοι μαζί κάποτε θα πεθάνετε και εγώ σίγουρα μετά από εσάς. Σας αγαπώ.

(Από κάτω ακριβώς είναι ο πίνακας. Τον ονομάζω "Τι τρέχει ; Τρέχει αίμα"

 Αφού έρθετε σε οργασμό με την κατανόηση του δράματος του πίνακα συγκεντρώστε ξανά τις δυνάμεις σας και ακούστε ένα τραγουδάκι προτού κλείσω την ανάρτηση με εξαιρετικό ποίημα που με παρακάλεσαν να γράψω κάποιοι φίλοι που τώρα δεν υπάρχουν σε αυτή την διάσταση του χώρου και του χρόνου.

Ο Ύμνος της σεμνότητας

Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει
Και κάθομαι και ψάχνω μέσα σε τρύπες που δεν χωράνε εξηγήσεις.
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί είστε εκεί που πρέπει
ξελογιάζω κόρες και γιους που ήτανε να στρατευτούν αλλά κόπηκαν
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει
ρεύμα, νερό, φαγητό, πιοτό, μεθύσι
γαμήσι
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει
όλοι να πεθάνετε να σβήσετε να σας πατήσει τρένο που δεν νιώθετε
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει
Γαμημένοι μούλοι, πουτάνες γιοί, ξεκωλιασμένοι γρύπες, ψωλοχυμένοι ταβερνιάρηδες
πιστολέρο της εμετίλας, πούστηδες της Αραπίας
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει
μπιπ μπιπ μπιπ μπιπ
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει
ο τηλέγραφος σταμάτησε και ακορντεόν άκουσα
κοντεύω, κοντεύεις, κοντεύει
Πάει
Εσείς που δεν είστε εδώ γιατί δεν είστε εκεί που πρέπει    


Σας ευχαριστώ